مددکارنیوز

رویکردهای کارکردی و انسان گرایانه در مددکاری اجتماعی چارچوب های ارزشمندی را برای درک و پرداختن به مسائل پیچیده اجتماعی فراهم می کند. با ادغام این دیدگاه ها، مددکاران اجتماعی می توانند به طور موثر افراد، خانواده ها و جوامع را برای غلبه بر چالش ها و دستیابی به بهزیستی و رفاه توانمند سازند.

رویکردهای کارکردی و انسان گرایانه در مددکاری اجتماعی

مروری بر رویکردهای کارکردی و انسان گرایانه و اصول و کارکرد آنها در حرفه مددکاری اجتماعی
پایگاه خبری اختصاصی مددکارنیوز

مددکاری اجتماعی حوزه ای چند وجهی و پویا است که طیف وسیعی از نظریه ها و رویکردهای مداخله ای را در بر می گیرد.

در میان دیدگاه‌های مختلفی که عملکرد مددکاری اجتماعی را هدایت می‌کنند، رویکردهای کارکردی و انسانی به‌عنوان چارچوب‌های متمایز و در عین حال مکمل برای درک و رسیدگی به نیازهای متنوع افراد، خانواده‌ها و جوامع برجسته هستند.

رویکرد عملکردی

رویکرد کارکردی در مددکاری اجتماعی بر اهمیت عملکرد اجتماعی و نقش سیستم های اجتماعی در تأثیرگذاری بر بهزیستی و رفاه فردی تأکید دارد.

این موضوع فرض را بر این حالت می گذارد که افراد و محیط‌های اجتماعیِ آنها به هم مرتبط هستند و مشکلات اجتماعی از اختلالات یا ناکارآمدی‌های درون این سیستم‌ها ناشی می‌شوند.

رویکردهای کارکردی و انسان گرایانه در مددکاری اجتماعی

اصول کلیدی رویکرد عملکردی

• دیدگاه سیستم های اجتماعی: رویکرد عملکردی افراد را به عنوان بخشی از سیستم های اجتماعیِ بزرگتر همچون خانواده ها، جوامع و سازمان ها می بیند. تشخیص می دهد که عملکرد این سیستم ها می تواند تأثیر قابل توجهی بر رفتار و رفاه فردی داشته باشد.
• جهت گیری حل مسئله اجتماعی: رویکرد کارکردی بر شناسایی و پرداختن به علل اساسی مشکلات اجتماعی متمرکز است. بر نیاز به مداخلاتی که جنبه های ناکارآمد سیستم های اجتماعی را هدف قرار می دهد، تأکید می کند.
• دیدگاه اکولوژیکی: رویکرد کارکردی، تأثیر متقابل بین افراد و محیط آنها را در نظر می گیرد. این رویکرد فرض را بر این حالت قرار می دهد که هم ویژگی های فردی و هم عوامل محیطی به بروز مشکلات اجتماعی کمک می کنند.